Het was een vakantie zoals vele anderen, op een plek waar ik van hield en waar ik vaker was geweest. Koh Chang, met zijn witte zandstranden, glinsterende blauwe wateren en wuivende palmbomen, was een oase van rust. De lokale bevolking begroette me met warme glimlachen en het ritme van het Thaise eiland bracht een serene rust met zich mee. Maar zoals het vaak gaat met reizen, het zijn niet altijd de voor de hand liggende bezienswaardigheden die het meest memorabel zijn, maar de onverwachte momenten die je ziel raken.
Ik herinner me nog dat ik een scootertocht maakte langs de kust. Terwijl ik stopte om te genieten van het uitzicht, viel mijn oog op een groepje kinderen dat aan de kant van de weg zat. Hun speelgoed waren niet de gebruikelijke winkelspeeltjes, maar eerder gevonden voorwerpen. Ze hadden een vindingrijkheid die zowel bewonderenswaardig als hartverscheurend was.
Bij navraag kwam ik erachter dat deze kinderen Cambodjanen waren, waarvan de families de grens waren overgestoken op zoek naar een beter leven. Echter, wat ze vonden waren tijdelijke banen en onzekere leefomstandigheden. En hun kinderen, de onschuldige slachtoffers van deze situatie, hadden geen toegang tot het basisonderwijs, wat in onze westerse ogen zo vanzelfsprekend is.
Ik bezocht hun ‘nederzettingen’ en was geschokt door wat ik zag. Families van vijf of zes leefden in ruimtes niet groter dan een kleine slaapkamer. Er was geen stromend water, en de kinderen speelden in de modder en tussen afval. De krotten, haastig in elkaar gezet met eenvoudige materialen, waren nauwelijks bestand tegen de elementen. Het regenseizoen, dat vaak heftige buien met zich meebrengt, moest een nachtmerrie zijn voor deze families.
De vrolijkheid van de kinderen, hun lachen en hun spel, stond in schril contrast met hun levensomstandigheden. En terwijl ik daar stond, voelde ik een mengeling van emoties – woede, verdriet, maar ook hoop. Want als één ding duidelijk was, was het dat deze kinderen, ondanks alles, de kracht hadden om te dromen. Ze hadden alleen de juiste kansen nodig. En op dat moment, temidden van de schittering en schaduwen van Koh Chang, wisten mijn toenmalige vrouw en ik dat we iets moesten doen.
De Kracht van Actie: Van Idee tot Uitvoering met Uan
De situatie van de kinderen had een diepe indruk op me gemaakt. Maar in plaats van de machteloosheid toe te laten, voelde ik een onwankelbare drang om een verandering teweeg te brengen. Een verschil maken, hoe klein ook, was beter dan niets doen. Maar waar te beginnen?
In mijn zoektocht naar hoe ik dit initiatief het beste kon realiseren, stuitte ik door de mensen die ik daar al kende op Uan. Een lokale inwoner met kennis van de gemeenschap, zijn normen en waarden, en bovenal iemand die de noodzaak begreep om deze kinderen te helpen. Uan zou mijn brug zijn naar het realiseren van dit project, mijn ogen en oren ter plekke.
Samen maakten we een kostenberekening en kwamen tot de conclusie dat met een initiële investering van ca. 10.000 euro, een fysieke school kon worden gebouwd. Een plek waar deze kinderen dagelijks naar toe konden gaan om te leren en te groeien. Met een jaarlijks budget van dezelfde hoeveelheid, konden circa 50 kinderen niet alleen onderwijs krijgen, maar ook dagelijkse maaltijden en andere essentiële voorzieningen. Voor slechts 200 euro per kind per jaar, minder dan een euro per dag, konden we hun leven veranderen.
Uan nam het voortouw in de dagelijkse activiteiten. Hij zocht contact met lokale bouwbedrijven, en zorgde voor de aanstelling van docenten. Ik was verbaasd over zijn efficiëntie en toewijding; binnen no-time begonnen we de vruchten te plukken van onze samenwerking.
Ik vroeg een goede vriend en zakenrelatie of hij met zijn vrouw bij wilde dragen en zonder op details in te gaan was zelfs de initiele investering gedekt. Dankjewel Steven Bakker en Sharon Tan! Jullie vertrouwen in mij zorgde dat ik later nog veel meer heb mogen doen voor kinderen.
Wat mij echter het meest verraste, was Uan’s capaciteit om vertrouwen te wekken bij de families van de kinderen. Hoewel ik me in het begin zorgen maakte over de acceptatie van ons project, bleek al snel dat Uan’s lokale connecties en oprechte zorg voor de gemeenschap onmisbaar waren. Ouders begonnen de waarde van ons project in te zien en stonden te popelen om hun kinderen aan te melden.
Terwijl het project vorm en de de naam Cambodian Kids School kreeg, besefte ik dat mijn rol voornamelijk op de achtergrond zou zijn, financieel en strategisch. Uan was degene op het veld, degene die elke dag de verantwoordelijkheid droeg om deze droom te verwezenlijken. En dat deed hij met een passie en toewijding die mijn hoogste verwachtingen overtrof.
Actie, ontdekte ik, is niet alleen een kwestie van initiatief nemen, maar ook van het vinden van de juiste partner, iemand die je visie deelt en de capaciteit heeft om het tot leven te brengen. En in Uan had ik precies die partner gevonden.
De Magie van Lokale Kennis: Uan’s Onmisbare Rol
Het enthousiasme en de doeltreffendheid waarmee Uan te werk ging, was opmerkelijk. Zijn lokale expertise en netwerk stelden ons in staat om met een snelheid te opereren die ik niet als geweldig ervaarde. Hij vond een geschikt stuk land, onderhandelde over de huur, zorgde voor bouwvakkers en zag erop toe dat alles volgens plan verliep. Zijn gedetailleerde kennis van de lokale gebruiken en zelfs de bureaucratie bleek goud waard.
In slechts vier weken, een tijdspanne die voor mijn crusiaal was, stond er een gloednieuwe school.
Het was geen monumentaal gebouw, maar het was perfect voor onze doeleinden en straalde een hoop en belofte uit.
Maar wat echt de kroon spande, was het feit dat op mijn laatste dag op het eiland, diezelfde school gevuld was met enthousiaste kinderstemmen. Kinderen die misschien nooit hadden durven dromen van een plek waar ze konden leren, zaten nu in een (heel) eenvoudig klaslokaal, klaar voor een betere toekomst.
De kracht van lokale kennis, het belang van het vinden van de juiste persoon en de magie van vastberadenheid kwamen samen in dit project.
Echo’s van Verandering: De Verstrekkende Gevolgen van Een Actie
Wat begon als een bescheiden streven op het eiland Koh Chang, ontvouwde zich al snel als een bron van inspiratie en actie voor velen. De school, hoewel oorspronkelijk opgezet voor vijftig kinderen, werd een baken van hoop voor de hele gemeenschap en daarbuiten. En het bleef niet bij onderwijs alleen.
Dit zorgde voor een domino-effect: andere stichtingen zagen het potentieel en begonnen eveneens hun diensten aan te bieden, waardoor de school een hub werd voor welzijn en groei.
Het was echter niet alleen de directe impact die indruk maakte. 16 jaar na dat eerste bezoek staat de school er nog steeds als een monument van doorzettingsvermogen, gemeenschapsgeest en de veranderende kracht van gedeelde visie. Het toont aan dat, zelfs tegenover uitdagingen en obstakels, verandering mogelijk is wanneer mensen samenkomen met een gemeenschappelijk doel.
De Snelheid van Vertrouwen: Van Idee tot Impact in Vier Weken
Bij elk project dat ik ondernam, was er één constante: de adembenemende snelheid waarmee we van een idee naar de realisatie gingen. Vier weken – een tijdsbestek dat voor velen wellicht onrealistisch of zelfs onmogelijk klinkt. Maar voor mij werd dit de norm, en het geheim hierachter? Vertrouwen en dadkracht. Doen en niet proberen om bedrog of fraude te voorkomen. Doen en je verlies nemen als het niet lukt.
Koh Chang legde de basis voor deze aanpak. De krappe deadline daar leerde mij het belang van actie, maar ook van het onwankelbare vertrouwen in lokale partners zoals Uan. Als je mensen vertrouwt en ze de middelen en vrijheid geeft om te handelen, kunnen ze verbazingwekkende resultaten bereiken in een verrassend korte tijd.
Dit patroon herhaalde zich in Cambodia, Ghana, Guatemala en Sri Lanka. In elk van deze landen vonden we lokale leiders die dezelfde drive en toewijding hadden als Uan. En in elk van deze landen vertrouwde ik hen om binnen vier weken een tastbare verandering tot stand te brengen.
De snelheid waarmee deze projecten tot stand kwamen, was echter niet alleen te danken aan efficiëntie of goede planning; het was een direct gevolg van vertrouwen. Ik geloofde in de mensen, in hun kunnen en in hun integriteit. En deze overtuiging stelde hen in staat om boven zichzelf uit te stijgen en het schijnbaar onmogelijke te bereiken.
Sommigen zouden kunnen zeggen dat het riskant is om zo snel te handelen, om zo volledig te vertrouwen. Maar de resultaten spreken voor zich. Waar anderen maanden of zelfs jaren nodig hebben om verandering te realiseren, hebben wij keer op keer bewezen dat met de juiste intentie, toewijding en vooral vertrouwen, grootse dingen in een mum van tijd kunnen worden bereikt. Het bewijs? De lachende gezichten van de kinderen, de dankbaarheid van de gemeenschappen en de blijvende impact van deze snelle maar doordachte projecten.
De Harde Realiteit van Goede Doelen: Tussen Droom en Daad
Het streven naar positieve verandering, vooral wanneer men te maken heeft met kwetsbare gemeenschappen, is zowel een nobele als een uitdagende onderneming. Van de acht projecten waaraan ik mijn energie, netwerk en middelen heb gewijd, staan er nog slechts twee overeind. Dit is echter geen verhaal van falen, maar een van realiteit en doorzettingsvermogen.
Vier van de projecten waren niet langer nodig, wat op zich al een teken van succes is. Het doel van elk goed doel zou moeten zijn om op een dag overbodig te worden, omdat de behoefte waaraan het tegemoet kwam, niet langer bestaat.
Maar dan waren er ook de projecten in Sri Lanka en Guatemala. De school in Sri Lanka kampte met een tekort aan lokaal support, terwijl het project in Guatemala werd gehinderd door een gebrek aan passie en energie van de lokale persoon.
Beide waren herinneringen aan de variabelen die invloed kunnen hebben op het succes van een initiatief, ongeacht de initiële intentie.
In Ghana daarentegen was er een onverwacht lichtpuntje in de vorm van ons project Soccerbuddies.
Dit project, had als intentie om (weeskinderen) van de straat te halen en hen te koppelen aan onderwijs en een beginnend lokaal voetbalteam.
Het heeft een ware ster voortgebracht. Dauda Mohammed, ooit een van die kinderen, is nu een succesvolle professionele voetballer in Tenerife. Zijn verhaal is een levendige herinnering aan het potentieel dat in elk kind schuilt, en hoe de juiste kansen hun leven kunnen veranderen.
Als je het in het perspectief van een investeerder bekijkt: zij doen vaak tien investeringen in de hoop dat er één echt succesvol is. Met dat in gedachten is onze ‘score’ niet zo slecht. Maar belangrijker nog, het gaat niet om de cijfers. Het gaat om de impact, de verandering en de levens die we hebben kunnen aanraken, hoe kortstondig ook.
Actie Binnen Bereik: Van Groot Gebaar tot Kleine Goedheid
Er is een vooronderstelling dat je, om een impact te maken, diep in de buidel moet tasten. En ik snap dat sentiment. Als ondernemer met meerdere succesvolle bedrijven heb ik het geluk gehad om aanzienlijke bedragen te kunnen investeren in projecten die me na aan het hart liggen. Ja, ik kon zonder blikken of blozen €50.000 investeren. Maar dat is niet de kern van het verhaal.
Mijn boodschap is eenvoudig: iedereen, ongeacht hun financiële situatie, kan een verschil maken. En zeker ondernemers kunnen dat.
Het gaat niet om de grootte van je portemonnee, maar om de grootte van je hart. Angst voor bedrog of diefstal, of de noodzaak om elk risico te vermijden, kan ons verlammen en ons weerhouden van handelen. Het echte gevaar schuilt echter in inactiviteit, in het niet durven nemen van een sprong van vertrouwen.
Moeten we altijd naar verre landen kijken om een verschil te maken? Absoluut niet. De behoefte is vaak dichterbij dan we denken. In ons eigen Nederland zet ik me bijvoorbeeld in voor de eenzame ouderen in onze samenleving. Elke week rij ik in een tweezitter rond met een demente bejaarde die alleen en vergeten achter zijn geraniums zit. En voor een oud vrouwtje in mijn stadje doe ik wekelijks boodschappen. Het zijn deze eenvoudige, alledaagse daden van vriendelijkheid die laten zien dat het helpen van iemand soms niets meer kost dan een beetje van je tijd.
Dus of je nu veel of weinig te besteden hebt, het gaat erom dat je handelt. En dat je, ongeacht de omvang, een positieve impact maakt omdat je het kunt.
P.S.
Contact Uan in Thailand here on Facebook.
Contact Solomon in Ghana here on Facebook.
Comments