Het kan aan mij liggen, aan het type vrienden dat ik heb, of simpelweg omdat ik veel vrienden heb, maar heel wat daarvan mij helemaal niet mogen. Mijn ervaring van de afgelopen week vind ik namelijk heel illustratief voor de tijd waarin we leven. Overal hoor je dat mensen de voorkeur geven aan deeltijdwerk, maar het lijkt erop dat ik juist omringd ben door mensen die het altijd drukker dan druk hebben. Zelfs tijdens het weekend. Of ze zijn door de week zo druk geweest dat ze het weekend uitgeput op de bank doorbrengen.
Mensen kunnen zo druk doen
Afgelopen zondag rond een uur of zeven zat ik rustig een boekje te lezen. Door een hoofdstuk dat zich in Barcelona afspeelde, moest ik ineens aan een vriendin van mij denken die daar woont. Ik legde mijn boekje opzij, pakte mijn telefoon en belde haar op. Ik hoopte natuurlijk op een vriendelijke stem die zou zeggen: “Hey Ben, wat leuk dat je belt, hoe is het met je?” De telefoon ging zes keer over voordat mijn vriendin opnam en zei: “Hey, Ben, hoe is het? Wat is er?”
Een beetje verbaasd stamelde ik: “Nou, eh... ik dacht, ik bel even om te vragen hoe het met je is.” Ik hoorde een hoop getyp op de achtergrond en met een onrustige en gehaaste stem antwoordde ze kortaf: “Ja, goed. Ben nog aan het werk.” Ik probeerde het gesprek luchtig te houden en vroeg of ze wel wist dat het zondagavond was, maar ik wist dat het geen zin zou hebben. De dame in kwestie werkt namelijk elke avond en het hele weekend door. “Oké, nou, dan spreek ik je wel weer… Doei lieverd. Werk ze!
Nu had ik de smaak te pakken, dus besloot ik nog een vriendin te bellen. Maar deze keer zou ik eerst een appje sturen om te vragen hoe het met haar gaat en of ze het druk had. Binnen twee minuten kreeg ik een kort berichtje terug: 'Ben aan het werk!' Dat uitroepteken ook, waar is dat nou voor nodig?
Van huis uit heb ik meegekregen dat de aanhouder wint, dus besloot ik nog een vriendin te bellen om haar uit te nodigen ergens wat te gaan drinken. Ze had een week daarvoor verteld dat ze weinig werk had in haar schoonheidssalon, dus ik dacht dat ze vast wel zin zou hebben om er even uit te gaan. Wederom koos ik voor de aanpak om eerst een appje te sturen om te vragen of ze daar zin in had. Binnen een paar seconden kwam het antwoord: 'Nee, ben moe. Lig in bed.' Het is zeven uur? Wat is er aan de hand in dit land? Ik ga wel weer verder met mijn boekje lezen.
Leven om te werken of werken om te leven?
Als iemand besluit hard te willen werken, kan ik daar in principe alleen maar begrip voor opbrengen. Ik werk zelf al sinds mijn negende jaar en heb jaren gehad waarin ik 7 dagen per week van 7 uur 's ochtends tot 8 uur 's avonds aan het werk was. Het leven van een start-up gaat soms niet over rozen. Maar wat me opvalt, is dat veel mensen lijken te leven om te werken in plaats van te werken om te leven.
Wat me dat doet opmerken, is hun manier van reageren: kortaf, alsof je hen stoort met het belangrijkste dat ze in hun leven te doen hebben. 'Het is maar werk, hoor?' Die baan is er over een paar jaar misschien niet meer, en veel collega’s zullen jouw en je fantastische prestaties snel zijn vergeten. Ik, daarentegen, hoop je als vriend nog decennialang te zien en leuke dingen met je te doen. Waarom krijgt dat werk 100% van je aandacht en krijg ik een kortaf antwoord? Ik zit niet om aandacht verlegen, maar is het werkelijk zo moeilijk om even een minuutje, of een paar minuutjes, op een lieve en respectvolle manier aandacht aan een goede vriend te besteden?
Ook in de tijd dat ik van 7 uur 's ochtends tot 8 uur 's avonds aan het werk was, zorgde ik er altijd voor dat ik tijd maakte wanneer een vriend contact met mij zocht. Ik nam ook zelf het initiatief om contact te onderhouden. Dat vind ik wel zo menselijk en daarom blijf ik dat nog steeds doen.
Geven we aandacht aan wat moet of aan wat je wilt en wat mag?
Ik begeleid een groep van 30 coaches die een samenwerkingsverband zijn aangegaan. Tijdens onze eerste sessie moedigde ik hen aan om zowel positieve als negatieve ontwikkelingen in Nederland op te schrijven die volgens hen dringend aandacht behoeven. Dit initiatief bood hen de kans om iets aan te kaarten waarvan ze geloven dat het een ernstig probleem zou worden als er niet op een constructieve manier aan wordt bijgedragen.
Deze coaches vertegenwoordigen een breed spectrum aan specialisaties, variërend van voedingscoaches en wandelcoaches tot executive coaches, elk met hun eigen achtergrond, klantentype en werkgebied. Desondanks was er een opvallende unanimiteit onder hen over het grootste probleem dat zij zowel bij hun klanten als bij niet-klanten waarnemen: de toenemende moeilijkheid voor mensen om te ontdekken waar het leven voor hen echt om draait. Er is een groeiend besef dat mensen niet langer stilstaan bij hun ware intrinsieke motivatie en zingeving. In plaats daarvan laten ze zich leiden door wat maatschappelijk gezien 'moet', en niet door wat 'mag' of wat werkelijk voldoening geeft.
Al ik om me heen kijk en naar de ervaring van de drie vriendinnen die ik hierboven beschreef kijk, dan kan ik dit eigenlijk alleen maar beamen.
Het leven is maar kort, dus doe waar je zin in hebt
De gemiddelde levensverwachting van mannen in Nederland is circa 80 jaar. Dat betekent dat ik en veel van mijn vrienden nog circa 30 zomers en 30 winters samen kunnen doorbrengen, mits we gezegend blijven met een goede gezondheid. De kans hierop is in mijn geval, gezien mijn vroegere levensstijl, niet bijzonder groot.
Dertig is geen enorm aantal, en het doet me beseffen dat ik geen tijd wil verspillen aan zaken die eigenlijk niet zo belangrijk zijn als ze soms lijken. Betekent dit dat ik nooit meer hard wil werken? Zeker wel, maar niet op zo'n manier dat ik niet even een minuut vriendelijk en aandachtig een vriend of vriendin te woord kan staan. Ook niet op een manier waarbij ik een weekend uitgeblust op de bank doorbreng (iets wat ik overigens nooit of zelden heb gedaan). Ik wil die 30 zomers en 30 winters besteden aan dingen waarvoor ik gemotiveerd ben en die ik mag doen, dingen die binnen mijn zingeving vallen. Bijvoorbeeld een artikel zoals dit schrijven, in de hoop dat meer mensen gaan inzien wat werkelijk belangrijk voor hen is en daar ook naar gaan leven.
Comments